Szkolne Kluby Liderów Myślenia Pozytywnego

Mają one na celu pobudzenie aktywności, dostrzeżenie możliwości i potencjału uczniów.

Główne założenia:

• Do Klubu może dołączyć każdy uczeń i każda uczennica – bez względu na jego/jej wyniki edukacyjne.
• Cele szczegółowe i działania, jakie stawia przed sobą Klub, są zależne od całej grupy, która tworzy go w danej szkole.
• Celem głównym każdego Szkolnego Klubu jest wsparcie uczniów i społeczności szkolnej w dochodzeniu do dobrostanu psychicznego, tworzenie pozytywnej atmosfery i klimatu wspierającego.
• W ramach Klubu uczymy się, jak spędzać razem efektywnie czas, jak wiele daje współpraca i jak możemy wspierać siebie nawzajem.
• Klub ma na celu oddanie poczucia sprawczości i odpowiedzialności uczniom i uczennicom.
• Do Klubu można zawsze dołączyć i nie jest to grupa w żaden sposób zamknięta.
• Plan działania Klubu tworzą uczniowie/uczennice pod opieką szkolnego koordynatora Programu Szkoła Myślenia Pozytywnego lub innego nauczyciela/pedagoga lub psychologa szkolnego.
• W ramach Klubu możemy realizować różne działania i korzystamy z wsparcia zewnętrznego (np. opiekuna szkoły w programie „Szkoła Myślenia Pozytywnego”).

Nie istnieje jeden typ uczniów, dla których jest Klub i dla których została wdrożona taka forma oddziaływań. Każda szkoła może samodzielnie określić sylwetkę ucznia, ale należy pamiętać, że najważniejsze, aby ująć możliwość uczestnictwa w Klubie dla zróżnicowanej grupy młodych ludzi, którzy często mogą mieć różne potrzeby, doświadczenia i możliwości. Ważne, aby Klub poprzez swoje działania uczył współpracy, tolerancji, współdziałania na rzecz innych, dawał poczucie pewności siebie, budował pozytywne relacja zarówno w odniesieniu do jednostki, jak i całej społeczności.

Dzięki takiemu podejściu cele profilaktyki zdrowia psychicznego mają większą szansę powodzenia, a młodzi ludzie otrzymują możliwość aktywności i docenienia swoich mocnych stron i pracy nad słabymi.

W celu określenia, do kogo kierowane są działania Klubu, wypełnij poniższy schemat, a następnie stwórz sylwetkę ucznia/uczennicy i sporządź listę potencjalnych członków Klubu. Pamiętaj jednak, że zgłosić się może każdy i otwórz się na to.

Obraz uczniów, jaki mamy, wpływa na to, na ile pozwalamy im na samodzielność i kreatywność. Nauczycielski obraz uczniów:

• jest fundamentem interpretacji możliwości dzieci i młodzieży,
• służy do interpretacji rzeczywistych działań ucznia/uczennicy oraz ich ewaluacji,
• na jego podstawie nauczyciel przypisuje uczniowi/uczennicy określoną rolę w pracy na zajęciach, jak gdyby ta rola była rzeczywista i obiektywna,
• jest podstawą do przekazywania wskazówek co do możliwości i udziału w pracy zespołu dziecka,
• służy do dostosowywania szkolnych zadań do wyobrażonych możliwości dzieci (zjawisko Pigmaliona).

Superwizja szkolna

W uproszczonym ujęciu można mówić o superwizji jako metodzie wspierania rozwoju zawodowego i osobistego, a także warsztatu pracy osób, których zawody wymagają stałego kontaktu i budowania relacji z innymi ludźmi, co wywołuje zarówno efekty bardzo pozytywne, jak i negatywne. W przypadku każdej placówki koncentrować się będziemy na pracy nauczycieli, wychowawców, opiekunów oraz dyrekcji.

Superwizja jest bowiem wzajemną wymianą doświadczeń, przemyśleń, okazją wspólnej analizy źródeł trudności, szukaniem istoty problemu, dochodzeniem do nowych rozwiązań. W wielu sytuacjach jest to także odkrywanie swoich nieuświadamianych wcześniej uczuć i przekonań tkwiących u podstaw napotykanych barier w pracy z klientami, a także źródeł osiąganych sukcesów. Celem takiego procesu uczenia się jest poprawa jakości profesjonalnych umiejętności, która powinna ujawniać się w sposób systematyczny i metodologiczny poprzez zdobywanie konkretnych, zawodowych doświadczeń.

Założenia współczesnej superwizji w edukacji:

• uwzględnia fakt, że nauczania jest skomplikowanym i zróżnicowanym procesem;
• daje przestrzeń nauczycielowi do refleksji nad własną pracą i samorozwoju;
• wspiera nauczycieli w rozwijaniu jakości edukacji w szkole;
• jest ciągłym procesem;
• wspiera liderów edukacyjnych do bycia źródłem zmian systemowych;
• jest ugruntowana w przekonaniu, że nauczyciele powinni wspierać pozytywne zmiany w życiu i nauce u swoich uczniów.

Więcej o metodzie superwizji dowiesz się na stronie: http://www.superwizjawszkole.pl

Odwrócona lekcja

Aby metoda była skuteczna, nauczyciel musi najpierw wyszukać lub przygotować rozmaite materiały dydaktyczne dotyczące danej lekcji i udostępnić je uczniom w sieci. Mogą to być filmiki, animacje, artykuły, prezentacje, materiały dźwiękowe, ciekawe strony internetowe, aplikacje, itp.

Uczniowie, po zapoznaniu się z treściami multimedialnych zasobów, powinni zrobić notatki, odpowiedzieć na postawione przez nas pytania, wykonać proste ćwiczenia.

W szkole możemy zacząć lekcję od krótkiego omówienia wykonanej przez uczniów pracy. Następnie dzielimy uczniów na grupy zgodnie ze stopniem opanowania i zrozumienia przez nich treści poznanych w domu i wyznaczamy im zadania utrwalające i poszerzające wiedzę, indywidualizując proces uczenia się.

Każda grupa może pracować w swoim tempie i powracać do materiałów multimedialnych, odtwarzając je za pomocą smartfonów. Nauczyciel podczas lekcji służy każdej grupie jako ekspert, odpowiadając na pytania uczniów, wyznaczając im kolejne cele.Na lekcji odwróconej znakomicie sprawdzą się karty pracy, burza mózgów, debata, ćwiczenia z wykorzystaniem materiałów ikonograficznych, analiza SWOT, WebQuest.

Koalicja na rzecz zdrowia psychicznego w szkole

Rodzic – Nauczyciel – Uczeń: otoczenie społeczne szkoły ma tworzyć jedną koalicję na rzecz wsparcia ucznia w jego dążeniu do zadbania o swoje zdrowie psychiczne.

• Zacznij od przygotowania swoich celów działania wychowawczo- profilaktycznego oraz pomysłów na rozwiązania, które chcesz wdrożyć.
• Przemyśl korzyści płynące z planowanych działań dla każdej z grup.
• Zorganizuj spotkanie z rodzicami, w czasie którego przedstawisz swoje cele i pomysły, ale także będziesz mieć okazję poznać zdanie rodziców i ich potrzeby.
• Pamiętaj, że program działania wychowawczo-profilaktycznego musi być oparty na diagnozie i przygotowany wspólnie z rodzicami.
• Weź pod uwagę zdanie uczniów, a nie tylko ich potrzeby wynikające z badania diagnostycznego. Dopasuj środki oddziaływania, w tym metody i narzędzia, do możliwości i zainteresowań uczniów.
• Przygotuj ostateczny plan działania i zastanów się wspólnie z rodzicami, kto może wspomóc jego realizację z instytucji otoczenia.
• Zacznijcie razem działać!